Czy sieci budowane w ramach drugiego konkursu Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa staną się karykaturą sieci NGA? Taka myśl się nasuwa podczas analizy dokumentów opublikowanych 2 grudnia na stronach Centrum Projektów Polska Cyfrowa, a dotyczących modelu i metodyki określania pojemności infrastruktury nowych sieci dostępowych, o czym w poniedziałek informowało TELKO.in. Z wytycznych CPPC wynika jasno, że do sieci, na której dostępna jest pojemność 23 Mb/s można podłączyć dwóch użytkowników z pakietem 30 Mb/s. Natomiast do sieci o pojemności 39 Mb/s można podłączyć jednego użytkownika z pakietem 100 Mb/s. Patrząc na te założenia, wyraźnie widać, że taka sieć nie będzie miała wymaganej pojemności i przez to zasługuje co najwyżej na miano... karykatury sieci NGA.
Należy zauważyć, że dokumenty CPPC, określające model i metodykę pojemności sieci budowanych w ramach POPC, korzystają z mgliście zdefiniowanego założenia, że najważniejsza jest liczba danych przesyłanych w ciągu miesiąca przez użytkownika. Pomimo tego, że dla dostępu o nominalnej przepływności 30/6 Mb/s modelowa wielkość miesięcznego transferu jest przyjmowana (dla roku 2022) na poziomie 240 GB na jednego użytkownika, a dla dostępu 100/20 Mb/s na poziomie 400 GB na użytkownika, to trzeba zauważyć, że takie podejście zupełnie pomija faktyczne chwilowe zapotrzebowanie na przepływność. Przecież zakładając, że dziennie zużywamy 50 litrów wody na osobę, nie zamontujemy instalacji, która daje maksymalny strumień wody na poziomie tylko 0,57 ml na sekundę (nalanie szklanki wody trwałoby ponad 7 minut).
Wydaje się oczywiste, że – z założenia – modele pojemności sieci muszą uwzględniać także dynamikę konsumpcji. A patrząc z praktycznego (i ekonomicznego) punktu widzenia, powinny uwzględniać zarówno wartości średnie, jak i dynamizm chwilowej maksymalnej konsumpcji.
W dokumentach ze szkoleń dla przyszłych wnioskodawców POPC można zauważyć, że intencją CPPC było stworzenie modelu planowania pojemności sieci na podstawie projektu Broadband Delivery UK 2016 National Broadband Scheme for the UK (BDUK). Operatorzy stacjonarni (na przykład Inea) planują swoje sieci w sposób bardzo zbliżony do modelu BDUK. A sam model BDUK był przedstawiony na szkoleniach, jako wzorcowy ponieważ dotyczy analogicznego do POPC programu interwencji publicznej na rynku telekomunikacyjnym. Dlatego właśnie uważamy, że warto wykorzystać brytyjskie doświadczenie w krajowym programie rozbudowy infrastruktury telekomunikacyjnej.
